ΕΤΣΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ
Η Ιστορία δεν "ξαναγράφεται", απλώς θα είναι πάντα σαφές ότι ΤΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΆ ΔΕΔΟΜΈΝΑ ερμηνεύονται διαφορετικά από τον Επιστήμονα, ανάλογα με τον "Υπαρξιακό του Προσδιορισμό" η -σε αντίθεση (εάν την έχει "κατακτήσει" )- με την "Οντολογική του Υπόσταση".
Εχθές
παρακολούθησα κάποιες ερευνητικές ανακοινώσεις που είχαν σχέση με το 1821.
Άκουσα τον Ερευνητή -που κατά τα άλλα υποστήριζε την αντικειμενική τεκμηρίωση-
να αναφέρεται απαξιωτικά μεταξύ άλλων και στον Παπαφλέσσα ως
.."Παπατετοιο" "Παπα...κατι" προσφώνηση που συνοδεύτηκε και
από απαξιωτικό κυνικό μορφασμό . Του Επισημάνθηκε από κάποιο συνάδελφό
του ότι "Μπερδεύει την τεκμηρίωση με την Ερμηνεία".
Όσοι έχουμε
ξενυχτήσει στην δοκιμασία των μεθόδων της έρευνας, γνωρίζουμε ότι η
αντικειμενικότητα του ερευνητή, εστιάζεται στην τεκμηρίωση των Στοιχείων, ενώ η
παραγωγή καινούργιας γνώσης δημιουργείται από την "βάσανο" μιας
" υπόθεσης "{στο αν στέκει η δεν στέκει) , μέσα από κάποιες
μεθοδολογίες, ποσοτικές ή ποιοτικές. Η Ερμηνεία όμως είναι πάντα
ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΉ ΥΠΌΘΕΣΗ, όπως και η εξ αυτής υποστηριζόμενη "Αλήθεια"
και παραγόμενη γνώση.
Είναι δεδομένο για
τον Επιστημονικό Κόσμο ότι "η Επιστήμη" δεν είναι κάποιο
"κουτί" , κάποια διαδικασία, που από την μια βάζεις τα στοιχεία και
από την άλλη σου βγάζει το "ακλόνητο επιστημονικό αποτέλεσα" που
γίνεται θέσφατο γνώσης και Αλήθειας.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ σαφώς
ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ και κάπου υπάρχει ως ιδέα και οντότητα κατά ΠΛΑΤΩΝΑ και ΣΩΚΡΑΤΗ, είναι
όμως σαφέστατα και αναντίρρητα ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΟΜΕΝΗ..
Η «Υπόθεση» η οποία
τίθεται εις την βάσανο της επιστημονικής μεθοδολογίας ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ
ΟΡΑΜΑ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ, ΑΠΟ ΤΟ ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙ (η Αντιλαμβάνεται) Ο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ ΩΣ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΟΥ ΕΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΘΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙ
ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ....
Από την διαμόρφωση
της Υπόθεσης, προσδιορίζεται και το Υποκειμενικό αξιακό , και ιδεολογικό πρίσμα
του "Επιστήμονα". Εάν Ο "Επιστήμονας" πιστεύει (από την ιδεολογία
του - Ιδεοληψία του) ότι ο Πατριωτισμός είναι Φασισμός , τότε εύκολα θα βρει
"επιχειρηματολογία" του επιπέδου ότι η φωτογραφία του Κολοκοτρώνη χρησιμοποιήθηκε
στο Γραφείου ενός δικτάτορα. (Θυμίζει εκείνο που μάθαμε στα Σχολείο στο μάθημα
της Λογικής "Το Μπουζούκι είναι όργανο ο χωροφύλακας είναι όργανο άρα ο χωροφύλακας
είναι Μπουζούκι")
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ
ΞΑΝΑΓΡΑΦΕΤΑΙ
Είναι
μοιραίο, ο κάθε νους να βλέπει τον Κόσμο και να ερμηνεύει την πραγματικότητα ,
δηλ. να αντιλαμβάνεται την Αλήθεια σύμφωνα με τις δικές του αξίες, έννοιες, αντιληπτική
ικανότητα και οντολογική (αν έχει φθάσει έως εκεί) υπόσταση.
Αυτοαποκαλείται
ΡΕΑΛΙΣΤΗΣ αυτός που δεν έχει την θέληση ή το θάρρος αλλά και την ικανότητα να αντιλαμβάνεται
μεν το πραγματικό, αλλά να το αμφισβητεί και να επιδιώκει να το αλλάξει. Για
τους ΡΕΑΛΙΣΤΕΣ οι μη "συμβιβαζόμενοι" είναι αιθεροβάμονες, εάν μάλιστα
στον ρεαλισμό προστεθεί και η Δειλία, για τους ΡΕΑΛΙΣΤΕΣ ο Τολμηρός και
ο Επαναστάτης θέτει σε κίνδυνο την κοινωνία ("Τι θέλετε, να κάνουμε πόλεμο
και να σκοτωθεί κόσμος") ΣΣ. Ο Κόσμος που αυτοκτονεί μνημονιακά είναι όμως
αποδεκτός διότι για τον ΡΕΑΛΙΣΤΗ .."ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΙΩΣ".
Εάν
στον ΡΕΑΛΙΣΤΗ, ΔΕΙΛΟ, προσθέσουμε και την παράμετρο της ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑΣ -αφού έτσι καταλαβαίνει
τον Κόσμο, κάποιος με τέτοια χαρακτηριστικά, με αγωνία θα προσπαθεί να απαξιώσει ΤΟ
ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΟΥ ΗΡΩΑ, και να του αποδώσει ιδιοτελή κίνητρα.
Εάν
στον ΡΕΑΛΙΣΤΗ, ΔΕΙΛΟ ΚΑΙ ΙΔΙΟΤΕΛΗ προστεθεί και η ΑΞΕΣΤΟΣΥΝΗ, τότε προκύπτει
μια διαφορετική ερμηνεία των αντικειμενικών γεγονότων της Ιστορίας : Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ
ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ από το Πρίσμα που βασίζεται
στην Προσέγγιση του Μηδενισμού, του Ρεαλισμού, της Δειλίας και της Ιδιοτέλειας,
που εκφράζεται και με μια -αυθαίρετη προφανώς- και με προκατάληψη (bias), αμφισβήτηση της Ιστορίας.
Ο
έχων ενστερνισθεί τον Μηδενισμό, τον ρεαλισμό , την Ιδιοτέλεια ως υπαρξιακό του
προσδιορισμό, και μη αποδεχόμενος ή και τελών εν αγνοία- ότι υπάρχει οτιδήποτε άλλο,
ερμηνεύοντας κάθε τι μέσα από αυτό το "υπαρξιακό" πρίσμα, θα τοποθετηθεί
ότι η Ιστορία είναι ιδιοτελώς "γραμμένη", ότι δεν υπάρχουν ήρωες αλλά
μόνο ωφελιμιστικά κίνητρα , ότι οτιδήποτε συμβαίνει έχει κίνητρο το ατομικό συμφέρον
και γενικά θα επιμείνουν να .....ξαναγράψουν την ιστορία.
Ένα
αντικειμενικό Ιστορικό τεκμήριο είναι πχ η θέση του Ανδρέα Παπανδρέου σχετικά
με το ΠΙΡΙ ΡΕΙΣ και την αμφισβήτηση των Κυριαρχικών Δικαιωμάτων της Χώρας, από
την Τουρκία (το κακό υπάρχει και σήμερα και σε χειρότερη κατάσταση) . Ένα αντικειμενικό
Ιστορικό τεκμήριο είναι το αντιληπτικό επίπεδο του Ανδρέα Παπανδρέου, οι
γνώσεις του, οι νοητικές του ικανότητες, η οντολογική του υπόσταση., που του έδιναν
την ικανότητα να "βλέπει" , "να τολμά" να γνωρίζει και να μιλάει
για ΠΑΤΡΙΔΑ.
Αλήθεια, ο Πατριωτικός Λόγος του Ανδρέα Παπανδρέου
(δειτε το Βιντεο) ειναι φασιστικός????
Η Ιστορία δεν ξαναγράφεται, απλώς θα είναι πάντα σαφές ότι ΤΑ
ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ερμηνεύονται διαφορετικά από τον Επιστήμονα, ανάλογα με
την Υπαρξιακό του Προσδιορισμό η (σε αντίθεση ) με την οντολογική του Υπόσταση.
