Η ΑΓΆΠΗ ΚΑΙ Η ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΉ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΉ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Στην εποχή της αποτελεσματικότητας και του ανταγωνισμού, οι μηχανισμοί διαμόρφωσης κοινής γνώμης και συμπεριφοράς, οι μηχανισμοί παραγωγής "κουλτούρας" -προκαθορισμενης Συμπεριφοράς- (και όχι Πολιτισμού) "εκπέμπουν" ως "αυτονόητο" ότι οι αρχές και οι άξιες είναι "ξεπερασμένα πράγματα",ότι η αγάπη, η τρυφερότητα και η Ευγενία, είναι άχρηστα πράγματα μιας παλιάς εποχής, ενώ το θράσος, η επιθετικότητα και ο ανταγωνισμός, είναι τα "εργαλεία" που θα "ωφελήσουν".
Η "Κουλτούρα" (συμπεριφορά διαμορφω-νο-μενη από το "σύστημα" του Πολιτικά Ορθού) που αναπτύσσεται στο περιορισμένο και ανελεύθερο χώρο του "θυμικού", χώρο που εκτρέφει και το "κακό", είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό από τον Πολιτισμό που αναπτύσσεται μέσα από την Ελευθερία της ψυχής, σε μια υπόσταση αξίων και εννοιών (Αριστοτελική και Πλατωνική Διάσταση) όπου ο Άνθρωπος είναι Πράξη Περιεχόμενου.
Ο Πολιτισμός εκτρέφει το "καλό" μέσα από την Ελευθερία της Ψυχής. Η Κουλτούρα χειραγωγεί στην ανελευθερία και στο Κακό.
Το Ίδρυμα Ελληνισμού ΝΠΙΔ και το Κοινωφελές Ίδρυμα Περσεύς Αθηναίος ΝΠΙΔ έχει την ικανοποίηση της συνεχούς επαφής και εμπειρίας με την Ελληνική πραγματικότητα, και με νέους Ανθρώπους, αγόρια και κορίτσια, Επιστήμονες και Εργάτες, που απασχολούνται στο Κοινωφελές ΅Εργο των Ιδρυμάτων, ασκούμενοι όλοι μαζί συνεχώς από τις προκλήσεις των συνεχών βιωμάτων που "προσφέρει" άφθονα η εποχή του Αρμαγεδωνα.
Άσχετα με το εάν αυτά τα νέα παιδιά, είναι επιστήμονες η εργάτες, - και ο υπογράφων ως Ακαδημαϊκός Δάσκαλος έχει μεγάλη διεθνή εμπειρία από νέα παιδιά- είτε έχουν μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον Πολιτισμού είτε έχουν διαμορφωθεί από τους Μηχανισμούς της Κουλτούρας.
Φυσικά όλοι οι νέοι, υφίστανται την "πίεση" των μηχανισμών της Κουλτούρας, του πολιτικά ορθού και της μετάλλαξης της Κοινωνίας από ανθρωποκεντρικής σε ....Δαρβινική (Κοινωνία της ζούγκλας).
Η "κουλτούρα" παράγει ΣΤΕΡΕΌΤΥΠΑ (Εικόνα και Συμπεριφορά) τα οποία ο (?) άνθρωπος καλείται (καθιστάμενος ανελεύθερος) να αντιγράψει, και να μιμηθεί (και φυσικά να είναι "Ψεύτικος").
Ο Πολιτισμός δημιουργεί ΠΡΌΤΥΠΑ (Πράξεις με περιεχόμενο) όπου ο Άνθρωπος καλείται να κατακτήσει σαν έννοιες και να εκφράσει ελεύθερα την ψυχή του μέσα από αυτές.
Όμως κάθε νέος έχει και διαφορετικά "αντισώματα" στους μηχανισμούς που θέλουν να τον"μεταλλάσσουν" από Ελεύθερο άνθρωπο σε Μιμητικό Ον προκατασκευασμένων ΣΤΕΡΕΌΤΥΠΩΝ.
Είχαμε την Ευτυχία, στο Ίδρυμα, να απασχοληθεί μια "αχτυπητη ομάδα νέων" , με την οποία θαυματουργησαμε, ενώ τα ίδια τα παιδιά "μεγάλωσαν" και αυτά μαζί μας. Οι γονείς τους και οι Δάσκαλοι τους είχαν κάνει "καλή δουλειά", και το Ίδρυμα σε ένα τόσο γόνιμο στοιχείο, πραγμάτωσε συνδημιουργια και εμπειρία.
Σε αυτά τα παιδιά, το Ίδρυμα Δικαίωσε το...παραμύθι, τον μύθο που διδάσκει το καλό και την δικαίωσή του. Και δικαίωσε στα βιώματα αυτών των παιδιών, ότι, η συνοχή της ομάδας, η αναγνώριση, η αμοιβαιότητα, η τρυφερότητα, η ευγένεια, η ειλικρίνεια, και κυρίως Η ΑΓΑΠΗ, δεν είναι πραγματικότητα μόνο στις Ελληνικές Ταινίες της δεκαετίας του 60, αλλά και σημερινή πραγματικότητα, όμορφη, δημιουργική που κοιτάζει με σιγουριά ως ΕΥΤΈΛΕΙΑ "εργαλεία" όπως η Επιθετικότητα, το Θράσος, η αγένεια, η αχαριστία).
Ο Μύθος, το παραμύθι που είναι εργαλείο του Πολιτισμού, διδάσκει και στα πιο μικρά παιδιά αξίες και αρχές που δεν είναι "θεωρία", αλλά μύηση όχι μόνο υψηλού επιπέδου, αλλά μύηση σε εργαλεία Ζωής.
Σε όλα μας τα παιδιά, ακόμα και για αυτά με τα καλύτερα αντισώματα, χαρίζουμε τον (ανωτέρω και) ακόλουθο μύθο. (Δεν είναι θέμα "τεχνολογίας" που "εξαφανίσθηκαν" τα παραμύθια, άλλα θέμα "πολιτικής απόφασης" να παράγονται αλληλοσφαζομενοι σκλάβοι του Κολοσσαίου. Να που η τεχνολογία μπορεί να παράγει μηνύματα "καλού", φθάνει ο συγγραφέας να έχει αυτή την ικανότητα και πρόθεση) Για τους νέους με τα ισχυρά αντισώματα στο καλό, ο μύθος είναι δικαίωση των επιλογών τους, για όσα παιδιά δεν έχουν αντισώματα, ο Μύθος που ακολουθεί θα τους τα δημιουργήσει αναδρομικά.
Καθηγητης Ανδρεας Αθηναιος
University of Pennsylvania
Case Western Reserve University
Lindback Award Teaching Excellence
Είχαμε την Ευτυχία, στο Ίδρυμα, να απασχοληθεί μια "αχτυπητη ομάδα νέων" , με την οποία θαυματουργησαμε, ενώ τα ίδια τα παιδιά "μεγάλωσαν" και αυτά μαζί μας. Οι γονείς τους και οι Δάσκαλοι τους είχαν κάνει "καλή δουλειά", και το Ίδρυμα σε ένα τόσο γόνιμο στοιχείο, πραγμάτωσε συνδημιουργια και εμπειρία.
Σε αυτά τα παιδιά, το Ίδρυμα Δικαίωσε το...παραμύθι, τον μύθο που διδάσκει το καλό και την δικαίωσή του. Και δικαίωσε στα βιώματα αυτών των παιδιών, ότι, η συνοχή της ομάδας, η αναγνώριση, η αμοιβαιότητα, η τρυφερότητα, η ευγένεια, η ειλικρίνεια, και κυρίως Η ΑΓΑΠΗ, δεν είναι πραγματικότητα μόνο στις Ελληνικές Ταινίες της δεκαετίας του 60, αλλά και σημερινή πραγματικότητα, όμορφη, δημιουργική που κοιτάζει με σιγουριά ως ΕΥΤΈΛΕΙΑ "εργαλεία" όπως η Επιθετικότητα, το Θράσος, η αγένεια, η αχαριστία).
Ο Μύθος, το παραμύθι που είναι εργαλείο του Πολιτισμού, διδάσκει και στα πιο μικρά παιδιά αξίες και αρχές που δεν είναι "θεωρία", αλλά μύηση όχι μόνο υψηλού επιπέδου, αλλά μύηση σε εργαλεία Ζωής.
Σε όλα μας τα παιδιά, ακόμα και για αυτά με τα καλύτερα αντισώματα, χαρίζουμε τον (ανωτέρω και) ακόλουθο μύθο. (Δεν είναι θέμα "τεχνολογίας" που "εξαφανίσθηκαν" τα παραμύθια, άλλα θέμα "πολιτικής απόφασης" να παράγονται αλληλοσφαζομενοι σκλάβοι του Κολοσσαίου. Να που η τεχνολογία μπορεί να παράγει μηνύματα "καλού", φθάνει ο συγγραφέας να έχει αυτή την ικανότητα και πρόθεση) Για τους νέους με τα ισχυρά αντισώματα στο καλό, ο μύθος είναι δικαίωση των επιλογών τους, για όσα παιδιά δεν έχουν αντισώματα, ο Μύθος που ακολουθεί θα τους τα δημιουργήσει αναδρομικά.
Καθηγητης Ανδρεας Αθηναιος
University of Pennsylvania
Case Western Reserve University
Lindback Award Teaching Excellence
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
**Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΤΡΟΠΟΓΙΑΝΝΑΚΗ.
**Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΤΡΟΠΟΓΙΑΝΝΑΚΗ.
Μια φορά, ο Ήλιος κι ο Βοριάς έπιασαν μια μεγάλη συζήτηση για το ποιος από τους δυο ήταν ο δυνατότερος.
- Εγώ, έλεγε ο Ήλιος.
- Όχι, εγώ, έλεγε ο Βοριάς.
Κι είχαν τόσο πείσμα, ώστε κανένας τους δεν υποχωρούσε μπροστά στον άλλον.
Έτσι όμως, δεν έβγαινε συμπέρασμα, ούτε θα 'βγαινε ποτέ, τόσο πεισματάρηδες που ήταν κι οι δυο τους.
- Σου προτείνω ένα στοίχημα! είπε τέλος ο Βοριάς.
- Τι στοίχημα; ρώτησε ο Ήλιος.
- Να διαλέξουμε στην τύχη έναν άνθρωπο κι όποιος από τους δυο μας καταφέρει και τον γδύσει, εκείνος θα 'ναι ο δυνατότερος .
- Το δέχομαι το στοίχημα! είπε ο Ήλιος.
Σε λίγο, φάνηκε στον κάμπο ένας άνθρωπος, που πήγαινε ολομόναχος.
Άρχισε τότε, ο Βοριάς, να φυσάει δυνατά.
Ο διαβάτης έσκυψε το κεφάλι του και σταύρωσε τα χέρια του, πάνω στο στήθος, για να προφυλαχτεί από τον αέρα.
Ο Βοριάς φύσηξε πιο δυνατά κι ο διαβάτης, κούμπωσε το ρούχο του κι επειδή ο Βοριάς δυνάμωνε το φύσημά του, ο καημένος ο άνθρωπος έβγαλε μια μάλλινη κουβέρτα, που την κουβαλούσε σ' ένα σακί, και τυλίχτηκε μ' αυτήν, για να μην ξεπαγιάσει.
Όσο πιο δυνατά φυσούσε ο Βοριάς, τόσο πιο σφιχτά τυλιγότανε στην κουβέρτα του ο διαβάτης.
Στο τέλος, ο Βοριάς βαρέθηκε κι έπαψε να φυσάει. Γύρισε στον Ήλιο και του είπε:
- Η σειρά σου τώρα να δοκιμάσεις να τον γδύσεις.
Ο Ήλιος πρόβαλε στον ουρανό, μόλις σταμάτησε να φυσάει ο Βοριάς, κι αμέσως ο διαβάτης έβγαλε από πάνω του την κουβέρτα και την έβαλε στο σακί.
Δυνάμωσε τη λάμψη του ο 'Ηλιος κι ο διαβάτης ξεκούμπωσε το ρούχο του.
Αλλά ο Ήλιος δυνάμωνε όλο και πιο πολύ τη λάμψη του κι ο διαβάτης, που είχε αρχίσει να ιδρώνει, άρχισε να βγάζει ένα-ένα τα ρούχα του, ώσπου, στο τέλος απόμεινε ολόγυμνος και κοιτούσε δεξιά κι αριστερά, μήπως δει κανένα δέντρο για να πάει να ξαπλώσει στον ίσκιο του.
Επειδή όμως δεν έβρισκε δέντρο, έπεσε στο ποτάμι, που περνούσε εκεί κοντά κι έμεινε στο νερό, ώσπου ο Ήλιος, σιγά-σιγά, λιγόστεψε τη λάμψη του.
- Εσύ είσαι ο δυνατότερος! παραδέχτηκε ο Βοριάς, αποχαιρετώντας τον Ήλιο.
- Εγώ, έλεγε ο Ήλιος.
- Όχι, εγώ, έλεγε ο Βοριάς.
Κι είχαν τόσο πείσμα, ώστε κανένας τους δεν υποχωρούσε μπροστά στον άλλον.
Έτσι όμως, δεν έβγαινε συμπέρασμα, ούτε θα 'βγαινε ποτέ, τόσο πεισματάρηδες που ήταν κι οι δυο τους.
- Σου προτείνω ένα στοίχημα! είπε τέλος ο Βοριάς.
- Τι στοίχημα; ρώτησε ο Ήλιος.
- Να διαλέξουμε στην τύχη έναν άνθρωπο κι όποιος από τους δυο μας καταφέρει και τον γδύσει, εκείνος θα 'ναι ο δυνατότερος .
- Το δέχομαι το στοίχημα! είπε ο Ήλιος.
Σε λίγο, φάνηκε στον κάμπο ένας άνθρωπος, που πήγαινε ολομόναχος.
Άρχισε τότε, ο Βοριάς, να φυσάει δυνατά.
Ο διαβάτης έσκυψε το κεφάλι του και σταύρωσε τα χέρια του, πάνω στο στήθος, για να προφυλαχτεί από τον αέρα.
Ο Βοριάς φύσηξε πιο δυνατά κι ο διαβάτης, κούμπωσε το ρούχο του κι επειδή ο Βοριάς δυνάμωνε το φύσημά του, ο καημένος ο άνθρωπος έβγαλε μια μάλλινη κουβέρτα, που την κουβαλούσε σ' ένα σακί, και τυλίχτηκε μ' αυτήν, για να μην ξεπαγιάσει.
Όσο πιο δυνατά φυσούσε ο Βοριάς, τόσο πιο σφιχτά τυλιγότανε στην κουβέρτα του ο διαβάτης.
Στο τέλος, ο Βοριάς βαρέθηκε κι έπαψε να φυσάει. Γύρισε στον Ήλιο και του είπε:
- Η σειρά σου τώρα να δοκιμάσεις να τον γδύσεις.
Ο Ήλιος πρόβαλε στον ουρανό, μόλις σταμάτησε να φυσάει ο Βοριάς, κι αμέσως ο διαβάτης έβγαλε από πάνω του την κουβέρτα και την έβαλε στο σακί.
Δυνάμωσε τη λάμψη του ο 'Ηλιος κι ο διαβάτης ξεκούμπωσε το ρούχο του.
Αλλά ο Ήλιος δυνάμωνε όλο και πιο πολύ τη λάμψη του κι ο διαβάτης, που είχε αρχίσει να ιδρώνει, άρχισε να βγάζει ένα-ένα τα ρούχα του, ώσπου, στο τέλος απόμεινε ολόγυμνος και κοιτούσε δεξιά κι αριστερά, μήπως δει κανένα δέντρο για να πάει να ξαπλώσει στον ίσκιο του.
Επειδή όμως δεν έβρισκε δέντρο, έπεσε στο ποτάμι, που περνούσε εκεί κοντά κι έμεινε στο νερό, ώσπου ο Ήλιος, σιγά-σιγά, λιγόστεψε τη λάμψη του.
- Εσύ είσαι ο δυνατότερος! παραδέχτηκε ο Βοριάς, αποχαιρετώντας τον Ήλιο.
Η ΑΓΆΠΗ ΚΑΙ Η ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΉ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΉ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
**Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΤΡΟΠΟΓΙΑΝΝΑΚΗ.
=====================================================================
ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ
Στις 15 Μαΐου είναι η γιορτή του
Πολιούχου Αγίου της πόλης μας. Ο Άγιος
Αχίλλειος γεννήθηκε στην Καππαδοκία της Μ.
Ασίας κατά το 270 μ.Χ. περίπου. Ο Αχίλλειος
κληρονόμησε μεγάλη περιουσία, αλλά αυτός την
μοίρασε στους Χριστιανούς που ήταν φτωχοί, στις
χήρες, στα ορφανά και στις ανάγκες της Εκκλησίας.
Από πλουσιότατος έγινε φτωχός, για να πλουτίσει
στη Βασιλεία των Ουρανών.
