14 Σεπτεμβρίου "Του Τιμίου Σταυρού" Σήμερα.
Σαν Σήμερα το 1943 Θυσιάζονταν για την Ελλάδα οι 32 Άνδρες του Υποβρυχίου Κατσώνης του Πολεμικού μας Ναυτικού, κοντά στη Σκόπελο.
Κάποιοι ίσως δεν έχουν την δυνατότητα να αντιληφθούν την σημασία των ιστορικών γεγονότων καθώς η νόηση τους έχει (από το σύστημα) περιορισθεί στην παθητική παρακολούθηση περιγραφών και στην "καταναλωση¨ αντικειμένων.
Με τον τρόπο αυτό, -το κλείσιμο του ανθρώπινου μυαλού (βλ και The Closing of the American mind)-, έχει επιτευχθεί να προκατασκευάζονται (από το σύστημα εξουσίας) δομές και συμπεριφορές στις οποίες οι άνθρωποι "εντάσσονται" από το αυτό και πείθονται να θεωρούν ως Ελευθερία τους την αποδοχή τους και την ένταξη τους στις προκατασκευασμένες αυτές δομές και συμπεριφορές, και στους ρόλους που αυτές καθορίζουν.
Οι Δομικές Κοινωνίες δεν είναι ούτε ελεύθερες ούτε δημοκρατικές. Εκτός εάν Δημοκρατία ορίζεται αυτό που κάποτε ένας φοιτητής μου σε κάποιο State University μου είχε πει χαρακτηριστικά : Δημοκρατία είναι να εκλέγεται από τον Λαό κάθε 4 χρόνια ένας Πρόεδρος για να μας λέει τι να κάνουμε (και μεις να κάνουμε ότι μας λέει).
Η Σημερινή Σύγκρουση του Ελληνισμού είναι ακριβώς ότι ο Ελληνισμός χαρίζει στον Άνθρωπο μια Οντολογική Υπόσταση απέναντι και ΕΝΑΝΤΙΑ στην Μηχανιστική - Δομική Ύπαρξη που του προσδιορίζει η εξουσία της Δομικής Κοινωνίας.
Οντολογική υπόσταση με απλά λόγια είναι η Υπόστασή μας μέσα από έννοιες και άξιες που δίνουν περιεχόμενο στην Ζωή μας και στις πράξεις μας. Οντολογική Υπόσταση σημαίνει ελεύθερη έκφραση ψυχής, της ψυχής που πορεύεται προς την αλήθεια και το φως μέσα από την άσκηση της Ζωής.
Ελευθερία υπάρχει όταν μου προσφέρεται η ικανότητα να αντιλαμβάνομαι έννοιες και αξίες και να δίνω με αυτές περιεχόμενο στις πράξεις μου .
Ελευθερία υπάρχει όταν έτσι αποκτώ και εννοιολογική (οντολογική) υπόσταση καθώς αυτό που είμαι, είναι αυτά στα οποία πιστεύω και αυτά τα οποία υποστηρίζω (δηλ. οι έννοιες και οι αξίες ) και τα υποστηρίζω και ...με την Ζωή μου ακόμα.
Και αν άλλοι είχαν το θάρρος και την ικανότητα να το κάνουν, μας διδάσκουν ότι αυτό είναι δυνατόν να γίνει από Ανθρώπους και όχι από Θεούς. Ότι το θάρρος και η αποκοτιά, η λεβεντιά και το ανάστημα να αψηφάς τον θάνατο, είναι μέσα στις Ανθρώπινες δυνατότητες, και σου δίνει την δυνατότητα να αισθανθείς κάθε είδους Μεγαλείο.
Φυσικά το σύστημα εξουσίας δεν θέλει να αντιληφθείς το Μεγαλείο "να περπατάς στους ήχους του δικού σου τυμπανιστή" (όπως διατυπώνουν οι μη Δομικοί Δυτικοί), ή να συλλογιέσαι και να σκέφτεσαι λεύτερα όπως έλεγε ο Κολοκοτρώνης και Ο Μακρυγιάννης.
'Οποιος συλλογαται λεύτερα, με τους όρους της Δομικής Κοινωνίας είναι ... αναρχικός....
Φυσικά το σύστημα εξουσίας με εργαλείο τις δομικές κοινωνίες προκατασκευασμένης συμπεριφοράς δεν θέλει να πάρεις είδηση ότι το "ανέβασμα" που θα αισθανθείς ως ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ είναι πολύ ποιο δυνατό και αθάνατο από κάθε "χημικό αισθησιασμο" που κατασκευαζει διαλυμένα ανθρώπινα φαντάσματα, σκιές στους δρόμους μιας άσχημης και βρώμικης πολης.......
Φαντάσματα που κατασκευάσθηκαν ασκώντας δήθεν το δικαίωμα τους στην επιλογη να αυτο-καταστραφούν, αλλά και στην λιγότερο καταστρεπτική του μορφή να πιστεύουν οτι είναι ελεύθεροι στα μηχανηστικά και αποκλειστικά όρια του καταναλωτισμού και της ποσότητας.
Καθε Επετειος ΑΓΩΝΑ και ΘΥΣΙΑΣ ΖΩΗΣ, το σύστημα θα ήθελε να ξεχαστει, μαζι με τις εκφράσεις του και τους συμβολισμούς του, τις δοξολογίες , τις παρελάσεις , τους σημαιοστολισμούς. Να ξεχαστεί γιατί και θυμίζει αλλά και μπολιάζει τους ανθρώπους με νοήματα και αξίες, με έννοιες με συναίσθημα και με θάρρος. Στοιχεία που απειλούν το "βίτσιο" της εξουσίας.
Αν ο Κυβερνήτης Λάσκος και οι άλλοι 32 μαζί και ο Ναυτης Μηχανικος Φουντουλακης ειχαν την ικανοτητα να χλευασουν την εξουσια της Γερμανικης Δυναμης, ειναι ντροπη και θα αισθανθω λιγος να μην ορθωσω και εγω το αναστημα μου κατα του όποιου δυναστη.
Ελευθερος ειμαι οταν ακουω το κελευσμα της δικης μου ψυχης, οχι οταν επιλεγω αυτον που μου λεει τι να κανω.
Ελευθερος ειμαι οταν μπορω να αντιληφθω εννοιες και αξιες και οταν εχω την δυναιτητα να διαλεξω τι με εμπνεει να το ζησω σε πραξη και δραση και να το υπερασπισθω.
Οι 32 του Κατσωνη αυτό μας διδσσκουν. Ότι Ειμαι λεφτερος όταν σκεφτομαι λεφτερα και όταν δεν φοβαμαι κάθε θυσια για αυτό.
Αλλοιως είμαι ραγιας, είμαι σκλαβος. Και εγω και τα παιδια μου και τα παιδια των παιδιων μου.
