ΑΓΡΙΛΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ "ΠΟΛΕΜΟΥ 2012"



    


Ήρθαν οι γιορτινές μέρες, η πόλη στολίστηκε με τα φώτα της, οι βιτρίνες των μαγαζιών άστραψαν, και ένα χαρούμενο και ελπιδοφόρο μήνυμα γέμισε  ξαφνικά την ψυχή μας. Τα Χριστούγεννα ήταν , είναι , και θα είναι μέρες αγάπης, φωτός, ζεστασιάς, στοργικότητας, πίστης, ελπίδας που όλα αυτά μαζί οδηγούν στην ευτυχία.
     Όμως πολλοί αναρωτιούνται τι είναι η ευτυχία, ποιο είναι το πρόσωπο της, πως μυρίζει το άρωμα της, πώς να είναι άραγε το κοίταγμα της και πόσα άλλα μέχρι να καταφέρουν να αιχμαλωτίσουν στο μυαλό τους την εικόνα της, και ανατρέχοντας στην μνήμη τους να θυμηθούν εάν πέρασε ποτέ από την ζωή τους. Ευτυχία ή Αγάπή? Κάπου χάνονται στις σκέψεις τους, κάπου μπερδεύονται και κάπου πάλι οι καθημερινές υποχρεώσεις καλούν το μυαλό τους να γυρίσει πίσω σε αυτή την βαλτωμένη πραγματικότητα. Και θέλω να τους πω, υπενθυμίζοντας το και στον εαυτό μου , αυτό που διάβασα κάπου.
  ΄΄Έπρεπε να γεράσω , αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία.
Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια.
Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαιδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια.
Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν. Χάσιμο χρόνου. Θα το δείς κι εσύ όσο μεγαλώνεις.΄΄
Θανάσης Βέγγος

Το Ίδρυμα Ελληνισμού θα παραμείνει κλειστό μέχρι τις 21 Ιανουαρίου 2013 και εύχεται Χρόνια Πολλά, Ευτυχισμένο το Νέο Έτος, να περάσετε όλοι καλά, και να χαρείτε όσο μπορείτε αυτές τις δύσκολες μέρες που περνάμε. Ας μην χάσουμε τουλάχιστον το χαμόγελο μας, και να θυμόμαστε πως είναι το μόνο που δεν μπορούν να μας πάρουν



Η Επιλογή των ευχών είναι της Βουτυρά Ελένης
Γραμματεία Προέδρου


υγ  ΣΕ ΤΟΥΤΟ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΠΟΥ Η ΥΛΗ ΧΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ, , ΜΑΣ ΔΙΝΕΤΑΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Το Νησί των Συναισθημάτων

Μια μέρα τα συναισθήματα, έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
Όλοι τότε την περιγελούσαν και της έλεγαν «εμείς πάντα το λέγαμε ότι μόνο η αγάπη δεν φτάνει».Αγέρωχη, με ψηλά το κεφάλι, παρά τα δάκρυα που θόλωναν το βλέμμα της, βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μία λαμπρή θαλαμηγό και τον ρωτάει :

«Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,

«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος.

«Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία , που επίσης περνούσε από μπροστά της μ’ ένα εντυπωσιακό σκάφος.

«Σε παρακαλώ βοήθησε με» είπε η Αγάπη.

«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου», της απάντησε η Αλαζονεία. Η Ευδαιμονία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά κι αυτή δεν της έδωσε σημασία. Χαμένη στον γυάλινο κόσμο της ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια. Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτήν βοήθεια.

«Λύπη, άφησε με να έρθω μαζί σου»

«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη, που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη. Το Μίσος έριχνε άγριες ματιές στην Αγάπη και η Ειρωνεία μισογελούσε και της μόρφαζε, ενώ συνέχιζαν να κάνουν βόλτες με μια γρήγορη θαλαμηγό, απολαμβάνοντας το θέαμα: το νησί βούλιαζε κι η αγάπη μόνη στ’ ακρογιάλι…Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:

«Αγάπη, έλα εδώ. Θα σε πάρω εγώ μαζί μου».

Ήταν ένας ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε.

Όταν έφτασαν ασφαλείς στην στεριά, ο κύριος την άφησε στο πανέμορφο «λιμανάκι της αγκάλης» και συνέχισε αργά και σίγουρα το δρόμο του.

Η Αγάπη ένοιωσε γεμάτη ευγνωμοσύνη για τον άγνωστο αλλά ήταν τόση η ταραχή της, που ξέχασε να τον ρωτήσει το όνομά του. Γνωρίζοντας πόσα του χρωστούσε, που τη βοήθησε, ρώτησε τη Γνώση :

« Γνώση, ποιος με βοήθησε;»

« Ο Χρόνος», της απάντησε η Γνώση.

«Ο Χρόνος;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;»

Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:

« Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».

                                                                                                                                   Αναδημοσίευση από Κarenhodja.blogspot.gr