ΨΥΧΙΚΕΣ ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Το "αρχειο" (1968) αυτο Δημοσιευεται, για να τεκμηριωσει την συνεχεια και συνεπεια αγαπης για την Ελλαδα και μάχιμου αγωνα με ενδιαφερον για τα Κοινα, για δημιουργια και για καθε τι Ελληνικο. Και αυτη η αγαπη για την Ελλαδα, για τα Κοινα, εγινε διαχρονικα μεσα απο τον Κυκλο, Σχολειο (Προτυπο Λυκειο Αθηνων), Ενωση Συγγραφεων και Δημοσιογραφων Τουρισμου, Βασιλικο Εθνικο Ιδρυμα, Ακαδημαικη Σταδιοδρομια, Νομαρχια, Καθηγητης Πανεπιστημιου, Κοινωφελη Ιδρυματα.

Μια πορεια Σταθερη, προς το φως και την Αληθεια, μεσα απο την δημιουργια, με αγαπη για την Ελλαδα και τον Ανθρωπο.

25 Μαρτίου 1968 στο Νομό Φλωρίνης

Το Φωτογραφικο Αρχειο δεν αναφερει αλλη λεπτομερεια, ομως η φωτογραφια ειναι σε "Κεντρο Πολιτισμου" ή στη Βεύη, ή στην Κέλλη, ή στον Αγιο Παντελεημονα.

Ομιλητης ο σημερινος Καθηγητης Ανδρεας Αθηναιος, τοτε (19 ετων) Στελεχος του Βασιλικου Εθνικου Ιδρυματος και συνεργατης του Γενικου Διευθυντη του Στρατηγου Μιχαηλ Ξενου.

Ήταν η πρωτη Μυηση με την Ελλαδα στο "πεδιο της Μαχης". "Φτιαχνουμε εναν Ελληνα", που θα προσφερει στην Ελλαδα,  ειχε πει τοτε για τον Ανδρεα Αθηναιο, Ο Μιχαηλ Ξενος. και ηταν ακριβης. Ο Ανδρεας  Αθηναιος τοτε γυρισε την Δυτικη Μακεδονια, και με την ιδιοτητα του "Συνεργατη" του ΒΕΙ ειχε την πρωτοβουλια συγκροτησης αλλα και εμπλουτισμου των βιβλιοθηκων αλλα και Πολιτιστικων δραστηριοτητων των Κεντρων Πολιτισμου στην Δυτικη Μακεδονια με βαση το Κλιμακιο του ΒΕΙ στην Φλωρινα.

ΑΝΩ : 1968 ΦΑΡΑΓΓΙ ΒΕΓΟΡΙΤΙΔΑΣ  (Η ΛΙΜΝΗ ΒΕΓΟΡΙΤΙΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ) ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΤΣΕΒΑΣ, ΔΕΞΙΑ ΤΟΥ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ, ΔΕΞΙΟΤΕΡΑ Ο ΜΑΝΟΣ ΦΑΛΤΑΙΤΣ ΤΟΥ Β.Ε.Ι., ΔΕΞΙΟΤΕΡΑ Ο ΕΠΟΠΤΗΣ ΤΟΥ ΒΕΙ ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗΣ (ΣΗΜΕΡΑ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟΣ) ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

.

 ΚΑΤΩ : ΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΒΕΓΟΡΙΤΙΔΑΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ (40 ΛΕΠΤΑ) ΑΠΟ ΦΛΩΡΙΝΑ. (ΧΑΡΤΗΣ GOOGLE)

ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...... ΤΗΝ ΕΧΕΙΣ ΒΑΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΣΟΥ....

 ΑΝΩ: : 1968  ΕΙΔΟΜΕΝΗ ΣΥΝΟΡΑ : ΜΕ ΤΟ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟ ΟΧΗΜΑ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ (Απο Αριστερα προς τα Δεξια) : Ο Ανδρεας Αθηναιος, Ο Σταθμαρχης Χωροφυλακης, ο Οδηγος του Κλιμακιου Πελλας Κωστας Παρλαμάς, και ο Επαγγελματιας  Φωτογραφος με Φωτογραφικο Εργαστηριο (τοτε) στην Οδο Μερλιν στην Αθηνα, Γιωργος Σταματιου.
ΣΣ: Προιστάμενος του Κλιμακιου Πελλας ηταν ο Νικος Ανδρεαδης, ενω Προιστάμενος του Κλιμακιου Φλωρινας ο Νίκος Ζαγανιάρης.

ΚΑΤΩ : Την ιδια μερα, αλλη μια φωτογραφια απο την ΕΙΔΟΜΕΝΗ, ,μαζι και με συμπατριωτισες.!

Η Δικαιωση του Μιχαηλ Ξενου, ηρθε, οταν ο Στρατηγος Ξενος επισκευθηκε την Ηγουμενιτσα  οταν Ο Ανδρεας Αθηναιος ηταν Νομαρχης Θεσπρωτιας. Ηταν μια συγκινητικη Δικαιωση του Πνευματικου Πατερα, και της ενορασης του για νεους που θα αγαπουσαν και θα προσφεραν στην Ελλαδα.  Απο τα τοτε "παιδια του", μεχρι και σημερα, καποιοι εγιναν Καθηγητες Πανεπιστημιου, η και βρεθηκαν σε καιριες θεσεις που με την συμμετοχη τους και την ευθυνη της υπογραφης τους, Υπηρετησαν πιστα την Ελλαδα, καταλαβαν και τιμησαν την αξια της, και πανω απο ολα δεν ανοιξαν "κερκοπορτες.".

Ο Καθηγητης Αθηναιος ως Ακαδημαικος Δασκαλος αλλα και Το Ιδρυμα Ελληνισμου ρωτηθηκε...."πως ετσι" και απο το 2010, εδειξε ενδιαφερον για δημιουργια στη Φλωρινα, τιμωντας τα Ελευθερια απο το 1914, και λαμβανοντας μερος στο Αναπτυξιακο Συνεδριο 12 και 13 Δεκεμβριου 2014(*) , αλλα και οργανωντας Ημεριδα -8 Μαιου 2015- για την χρηση Λογισμικου στην Δευτεροβαθμια Εκπαιδευση.(**)

Η απαντηση ειναι αυτονητη, η Μακεδονια, η Φλωρινα, εχει κανει βαθειες ψυχικες εγγραφες στην υποσταση μας. Ηταν την εποχη  που "αστραφτε φως και γνωριζε ο νιος τον ευατο του", ηταν η εποχη που μπηκαν οι βασεις για το "παντα ανοιχτα παντα αγρυπνα τα ματια της ψυχης μου" ηταν τοτε που κοιμηθηκα σε πολλα απο τα σημεια της αγκαλιας της Ελλαδας, και την εκλεισα στην ψυχη μου για να αισθανθω καθε ειδους μεγαλειο. Το μεγαλειο που μας κρατα μονιμα ερωτευμενους μαζι της, και μόνιμα..... "μεθυσμενους" με το αθανατο κρασι του 21, αλλα και του Μακεδονικου Αγωνα.......

ΑΡΧΕΙΟ : Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ

Ο Αρχαιος μας Πολιτισμος προσδιορισε οτι ο Ανθρωπος Και γεννιεται Και Γινεται. Οι ψυχικες εγγραφες και τα βιώματα εχουν καθοριστικο ρολο στην υποσταση ενος Ανθρωπου. Η "καταγωγη" ως ψυχικη εγγραφη (και μηδεποτε ως ταξικος προσδιορισμος) ειναι ουσιαστικη για την διαμορφωση της οντολογικης μας υποστασης και της πορειας μας μεσα απο την ασκηση του ταξιδιου προς το φως.

Η αναζητηση του "Παππου" που δεν γνωρισαμε συνειδητα στην παιδικη μας ηλικια, εχει σημασια, καθοτι οι δικες του εγγραφες και εμπειριες περασαν μεσω του Πατερα Περσεα σε εμας, και στον προσδιορισμο μας αλλα και στην αφοσιωση μας στον Ανθρωπο, στα Κοινα και στην Ελλαδα.

Εχει σημασια το οτι ερευνωντας τεκμηριωνουμε οτι η υποσταση μας και η εκφραση μας ειναι μια συνεχεια της διαδοχης..."γεννεσης".

 Η Προσκληση του Γαμου του Παππου Ανδρεα Αθηναιου, με την Φωτεινη Πατερακη στις 19 Ιουνιου 1912 στο Recht  

ΤΕΧΕΡΑΝΗ 18 Νοεμβριου 1911 : Ο Παππους Ανδρεας Αθηναιος την εποχή που διέμενε μόνιμα και δραστηριοποιειτο εκει

ΤΟ ΚΑΙΚΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΦΩΣ....

Αναλυση των γεγονοτων 60 χρονια μετα
17 Ιουλιου 2017

ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΑΥΤΗ (2009) έχουμε ηδη πεισθει οτι το Ιστορικο εκθεμα "καικιου" κατασκευασμενο στην Μυκονο το 1957 ειχε "υπεξαιρεθει".

Το ιστορικό καΐκι του 1957, ηταν αυτο που κραταει ο μικρος Ανδρεας στην φωτογραφια, εχοντας αφήσει πισω του την Μυκονο και πλέοντας με τον "Παντελη" της Α/Π Φουστανου για την Ροδο, στην αγκαλια του Καπετάν Γιωργη.

Τετοια σκαρια "μικροναυπηγικης  1957" δεν χτιζονται ευκολα, ουτε και βρίσκονται. Το "υπεξαιρεθεν" καΐκι, ειχε Μουσειακη - συλλεκτική  αξια και προοριζοταν να εκτεθει στο Μουσειο Πολιτιστικης Κληρονομιας του Ιδρυματος Ελληνισμου στην Γλωσσα Σκοπελου.

Δεν εφθασε ομως ποτε, διοτι ενας συμπατριωτης μας , απο αυτους που μπερδεψαν την μαγκια με την "αλητεια", (αξιολόγηση και οχι ύβρις), αποφασισε να το παραλαβει για να το επισκευασει, και μετα ειπε πως το εχασε, του εσπασε κ.ο.κ. 

Το καΐκι αυτο εκτος απο συλλεκτικη αξια την οποια καρπωθηκε "ο υπεξαιρεσας" . ειχε και συναισθηματικη αξια.

Στο ξενοδοχειο Λητω που μεναμε, η Μαργαριτα , μια χαμογελαστη κοπελλα που αγαπουσε πολυ τον μικρο Ανδρεα, του εκμυστηρευθηκε οτι το "ξενοδοχειο" θα του προσφερε ως δωρο ενα "καραβι" απο τους "μικροναυπηγους" του νησιου.

Ηρθε ομως η ωρα της αναχωρησης, και "ω Θεοι" το καραβακι ηρθε στο "Λητω" αλλα προοριζοταν για αλλο παιδακι.

Ενα παιδι 8 χρονων, δικαιολογειται να αισθανθει ασχημα, ισως επειδη "αγαπουσαν καποιο αλλο παιδακι" περισσοτερο, ισως γιατι επροκετο (και) για τον μηχανισμο "αποτομης αναστροφης προσδοκιων", που κοινωνιολογικα προκαλει ακομα και επαναστασεις και ανατροπες καθεστωτων σε μακρο επιπεδο, η σοβαρες ψυχικες δοκιμασιες ακομα και σε μεγαλες ηλικιες μη σωστα ασκημενες για δυο παραμετρους τις ζωης που ειναι μεσα στην ανθρωπινη πορεια προς το φως. Την Προδοσια και την Απωλεια.

Ο Πατερας μου , Ο Περσεας, εδρασε ακαριαια ως "απο μηχανης θεος" προστατευοντας την τρυφερη παιδικη ψυχη απο "τσαλακωμα" , οπως και απο την εναρξη μιας δυναμικης που παραγει τους Ανθρωπους που εχουν μεσα τους φθονο, μιζερια, και καταφρονια για τους αλλους, "εκδικουμενοι" το ...καραβακι που δεν τους εδωσαν...

Και "αυτοι" γινονται επικινδυνοι οταν εχουν θεσεις εξουσιας, καθως χαιρονται να ταπεινώνουν τον λαο και να εξευτελιζουν την Πατριδα τους.

Ειχαμε φθασει στο Λιμανι της Μυκονου. Ηταν βραδυ και ειχε μελτεμι. Τοτε το καραβι δεν πλευριζε και οι βαρκες παλευαν με τα κυμματα καθως σκαμπανευαζαν και η προπελα σπιναριζε στον αερα βγαινοντας εξω απο τα νερα.

Ο Περσεας ετρεξε στα καντουνια, βρηκε καραβι και πηδωντας στην βαρκα το εφερε στην αγκαλια μου. Οι αρνητικοι μηχανισμοι ειχαν κρατηθει εξω απο την παιδικη ψυχη. 

Αντι να γκρεμιζω, να αρπαζω το ετοιμο που εχει ο αλλος,  αντι να τον φθονω, Ο Πατερας μου με εμαθε να δημιουργω και να βαζω στην αγκαλια των αλλων το καραβακι των ονειρων τους.

Με ρωτησε καποιος την Παρασκευη 14/7/2017 στην Αθηναικη Λεσχη πως και θυμαμαι τετοιες (η αναλογες) λεπτομερειες. Μα ολα αυτα που μου συνεβαιναν δεν ηταν απλα ¨γεγονοτα", δεν ηταν μια απλη περιγραφη, μια φασαρια που σπρωχνόταν να σβησει απο την επομενη ανευ σημασιας κενη εννοιας περιγραφη.

Ολα αυτα που μου συνεβαιναν, ηταν στοιχεια, που υποσυνείδητα τοτε (κατι πολυ συνειδητο για μενα σημερα) αναλυονταν, ερμηνευονταν, αξιολογουνταν και κατατάσσονταν σε "καλο" και "κακο", σε αξια ή απαξια, σε "εννοια" η "τιποτα", και γίνονταν ψυχικες εγγραφες. 

Η Ψυχη το αγαθο (γιατι μονο αυτο μπαινει και μενει μεσα της) δεν το ξεχνα.

Το Καραβακι της Μυκονου, ειναι για μενα "αυλη πολιτιστικη κληρονομια". Δηλαδη συνειδητοποιηση αξιων και οντολογικης υποστασης και απόρριψη του ευτελους και του μηδενιστικου.

Η "Απωλεια" του "καικιου της Μυκονου", ειναι μεσα στην "ασκηση" στην πορεια προς το φως.

Και η ασκηση αυτη πολλες φορες ποναει, μια και τα "εμποδια" στον δρομο η στην αναβαση ειναι πολλες φορες δυσκολα, και αυτοκαταστροφικα για την Ελληνικη Κοινωνια, η δικαιωτερα απο το μερος της εκεινο που ζητα απο τον Θεο "να ψοφήσει η κατσικα του διπλανου", απο το μερος της Ελληνικης Κοινωνιας που περεμεινε στο τυφλο "εγω" του θυμικου του, ανικανο να αγαπησει, ανικανο να συμπραξει σε ομαδα, με πληρη αγνοια για την εννοια της αμοιβαιοτητος.

Οι Ελληνες εχουμε εκατομμυρια "αρετες". Και εχουμε μια Πατριδα που ακομα και τα βράχια , ο ηλιος και η θαλασσα και ο Γαλανος Ουρανος μας παιρνουν απο το χερακι να μας οδηγησουν προς το φως.

Τα "κουσουρια" μας ειναι λιγα, εξηγησιμα και θεραπευσιμα.....

Κι ολα αυτα απο ενα καικι που εφερε ο Περσεας στην αγκαλια μου μεσα στα κυμματα του Αιγαιου, μια νυχτα που ξημερωσε στο πλευρο του καπετανιου του "Παντελη"....

Στο Μουσειο του Ιδρυματος Ελληνισμου στην Σκοπελο, -που οι νησιωτες βαφτισαν Ναυτικο Μουσειο- εχουμε μια κρυφη ευχη : καθε άγγιγμα, καθε προσλαμβανουσα παρασταση να μην ειναι απλα μια εικονα, αλλα ενα ερεθισμα που καποτε στο δικο σας ταξιδι της ζωης θα γινει γνωση, σοφια και ψυχικη εγγραφη.

Ισως στην πορεια προς το φως η ασκηση "να πρεπει να ειναι" να μαθεις να χανεις, και εν συνεχεια να αποστασιοποιησε  μονος σου απο τα υλικα, και να γιγαντωνεις και να πλουτιζεις την ψυχη σου, αφου αυτη θα ειναι το καραβι σου για να ταξιδευεις αιωνια......στο φως !

Καθηγητης Ανδρεας Αθηναιος

17 Ιουλιου 2017