ΜΕΡΟΣ Α :ΛΑΡΙΣΣΑ :Στις 15 Μαΐου ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ Ο ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΣΑΣ ΑΓΙΟΣ ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ της πόλης μας

  ΑΡΘΡΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

7ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΛΑΡΙΣΣΑΣ*

-------------------------------------

ΛΑΡΙΣΑ - Άγιος Αχίλλειος

15 Μαΐου - Άγιος Αχίλλειος

   Στις 15 Μαΐου είναι η γιορτή του Πολιούχου Αγίου της πόλης μας. Ο Άγιος Αχίλλειος γεννήθηκε στην Καππαδοκία της Μ. Ασίας κατά το 270 μ.Χ. περίπου. Ο Αχίλλειος κληρονόμησε μεγάλη περιουσία, αλλά αυτός την μοίρασε στους Χριστιανούς που ήταν φτωχοί, στις χήρες, στα ορφανά και στις ανάγκες της Εκκλησίας. Από πλουσιότατος έγινε φτωχός, για να πλουτίσει στη Βασιλεία των Ουρανών.

    Νήστευε, αγρυπνούσε, προσευχόταν και έκανε πρόθυμα πολλούς ασκητικούς αγώνες. Απ΄ όπου περνούσε ο Άγιος κήρυττε το Ευαγγέλιο και έτσι οδηγούσε πολλούς ανθρώπους από το σκοτάδι της ειδωλολατρίας στο φως του Χριστού. Βάπτιζε όλους όσους δίδασκε. Με τη χάρη του Θεού απέκτησε και το χάρισμα να κάνει θαύματα.  Έτσι με ζωή γεμάτη αγώνα για τη δόξα του Χριστού έφθασε τέλος και στη Θεσσαλία, όπου η Εκκλησία τον τοποθέτησε στον ένδοξο θρόνο της Αρχιεπισκοπής Λαρίσης, στην οποία υπάγονταν πολλές επισκοπές. Στη νέα του διακονία ο Άγιος Αχίλλειος αναδείχθηκε ισάξιος των μεγάλων ιεραρχών και αγίων ανδρών. Πήρε μέρος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας (325 μ.Χ.), όταν αυτοκράτορας του Βυζαντινού κράτους ήταν ο Μέγας Κων/νος. Υπήρξε από τα πιο μαχητικά στελέχη της Οικουμενικής Συνόδου, όχι μόνο για τη σοφία του αλλά και για τα θαύματά του, με τα οποία ντρόπιασε τον αιρετικό Άρειο.

   Ποίμανε τη Μητρόπολη Λαρίσης για τριάντα χρόνια. Ο Άγιος Αχίλλειος κατάλαβε το θάνατό του και ζήτησε να κατασκευάσουν τον τάφο του. Όλοι οι κληρικοί της περιφερείας έτρεξαν στην κηδεία του. Τη στιγμή μάλιστα του ενταφιασμού του έγιναν πολλά θαύματα. Αργότερα, για πολύ καιρό, έμεινε ο τάφος άγνωστος. Πέρασαν 300 χρόνια και οι άνθρωποι δεν εγνώριζαν τίποτα για το λείψανο του Αγίου. Ο Θεός όμως δε θέλησε να κρύπτεται τέτοιος θησαυρός, αλλά φανέρωσε το άγιο λείψανο με θαύμα. Οι κάτοικοι της Λαρίσης έκτισαν μεγαλοπρεπή ναό και τοποθέτησαν το λείψανό του μέσα στην Εκκλησία. Εκεί καθημερινώς θαυματουργούσε μέχρι το έτος 978 μ.Χ., όταν ο άρχοντας των Βουλγάρων Σαμουήλ κατέλαβε τη Θεσσαλία και τη Λάρισα, αιχμαλώτισε τους κατοίκους και πήρε το λείψανο του Αγίου Αχιλλείου και το μετέφερε στη λίμνη της Πρέσπας.

    Χίλια χρόνια περίπου από τότε ο Θεός ευδόκησε να φανερωθούν τα οστά του μέσα στα ερείπια μεγαλοπρεπούς μητροπολιτικής Βασιλικής. Το 1965 ανεσκάφη ο δασώδης χώρος πάνω από το ναό από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Νικ. Μουτσόπουλο. Στο διακονικό (τμήμα Ιερού Βήματος), σε συνηθισμένο για ιερά λείψανα χώρο, βρέθηκε τάφος ο οποίος, όπως και ο ναός, κατασκευάσθηκε από Έλληνες τεχνίτες, ίσως τους Λαρισαίους αιχμαλώτους. Το απόγευμα της 14 Μαΐου του 1981, με ελικόπτερο του Στρατού επανακομίσθηκαν τα λείψανα του Αγίου στη λαρισαϊκή γη. Τα υποδέχθηκαν στο χώρο του σταδίου ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Σεραφείμ, πολλοί Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος, όλο το ιερατείο της Μητροπόλεως, πλήθος Λαρισαίων και Θεσσαλών προσκυνητών και οι τοπικές αρχές. Από τότε τα λείψανα του θαυματουργού Αγίου Αχιλλείου βρίσκονται στον ομώνυμο Μητροπολιτικό Ναό της πόλης μας και η μνήμη του γιορτάζεται με τη μεγαλύτερη επισημότητα κάθε χρόνο στις 15 Μαΐου.

Μητροπολιτικός ναός Αγίου Αχιλλείου

     Ο βυζαντινός ναός του αγίου Αχιλλείου βρισκόταν στο λόφο της αρχαίας ακρόπολης, μεταξύ του μπεζεστενίου και της οδού Μητρ. Αρσενίου, όπου ανακαλύφθηκε μεγάλο τμήμα του. Στο ναό βρέθηκε υπόγειος καμαρωτός τάφος, ο οποίος υπάρχει περίπτωση να ταυτίζεται με τον τάφο του Αγίου Αχιλλείου. Η κεντρική θέση του ναού στο κέντρο της πόλης προδιέγραψε και τη μοίρα του. στα τέλη του 15ου αιώνα , μετά την ανέγερση του γειτονικού μπεζεστενίου και τη μετατροπή της περιοχής σε εμπορικό κέντρο της νέας μουσουλμανικής πόλης ο ναός κατεδαφίστηκε και μεταφέρθηκε στη βορειοδυτική άκρη της ακρόπολης, στη θέση της μικρής πλατείας Αγ. Αχιλλείου, στα βόρεια του ομώνυμου σημερινού ναού. Τη θέση αυτή θα διατηρήσει ο ναός καθ' όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας.

    Μια πυρκαγιά που ξεσπά στον Τρανό μαχαλά στα 1737, απειλεί άμεσα και τον ίδιο το ναό, καταστρέφοντας μάλιστα ένα χώρο του, όπου φυλάσσονταν ιερά σκεύη και η κάρα ενός αγίου, ενώ στις 12 Ιουνίου 1769, ο ναός του Αγίου Αχιλλείου πυρπολείται και κατόπιν κατεδαφίζεται από το φανατισμένο μουσουλμανικό όχλο της πόλης. Μετά την καταστροφή του ναού δεν υπήρχε στην πόλη κανένας ναός και οι χριστιανοί κάτοικοί της αναγκάζονταν να μεταβαίνουν για εκκλησιασμό στα γειτονικά χωριά.

   Στο λόφο της ακρόπολης διακρίνεται ο μεγάλος τρίκλιτος ναός του Αγίου Αχιλλείου του 1794 και σε επαφή με το βόρειο τοίχο του το διώροφο μητροπολιτικό μέγaρο.  Δεξιά προβάλλουν η γέφυρα του Πηνειού και το τζαμί του Hasan Bey.

    Ο νέος ναός του Αγίου Αχιλλείου ανοικοδομήθηκε το 1794, στη θέση του πυρπολημένου παλιού ναού, λαμπρότερος όμως και μεγαλοπρεπέστερος του τελευταίου, σε ρυθμό τρίκλιτης βασιλικής. Το τέμπλο του ναού ήταν ξυλόγλυπτο, παραδοσιακής τεχνοτροπίας, και οι δεσποτικές εικόνες του ρωσικής τέχνης των αρχών του 19ου αιώνα. το ναό και τη γειτονική μητροπολιτική κατοικία περιέβαλε ένας αυλόγυρος , ο οποίος φρασσόταν με ψηλό περίβολο, για προστασία και προφύλαξη από ενδεχόμενη τουρκική επίθεση. Ο ναός απετέλεσε καθ' όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας το κέντρο της ενορίας του Τρανού μαχαλά.

    Μέσα στη δίνη των πολεμικών συγκρούσεων που προκάλεσε η ελληνική επανάσταση του 1821, ο ναός μετατράπηκε σε οπλοστάσιο και πυριτιδαποθήκη. Μετά όμως από δωροδοκίες του μουλλά και ορισμένων μπέηδων της πόλης, ο ναός αποδίδεται εκ νέου στους χριστιανούς στις 22 Ιουνίου 1827.

   Η περιοχή του Αγίου Αχιλλείου άρχισε να ευπρεπίζεται μετά τα μέσα του 19ου αιώνα. Μετά το τέλος του Κριμαϊκού πολέμου ( 1856 ), και μέσα στα πλαίσια των μεταρρυθμίσεων της περιόδου αυτής, δόθηκε η άδεια της επίσημης κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού κατά την ημέρα των Θεοφανείων από τη γέφυρα του Πηνειού, με την παράλληλη διοργάνωση μεγαλοπρεπούς τελετής και τη συμμετοχή των εκκλησιαστικών και πολιτικών αρχών. Μέσα στο πρόγραμμα εξωραϊσμού του ναού, κάποια παλιά προσκτίσματα κατεδαφίζονται, για να είναι εμφανής αυτός από μακριά, ενώ κατασκευάζεται μια μεγάλη κλιμακωτή οδός, η οποία αρχίζει από το προαύλιο του ναού και, ελισσόμενη ανάμεσα στις οικίες του Τρανού μαχαλά, καταλήγει στη δεξιά όχθη και τη γέφυρα του Πηνειού.

  Ο ναός του 1794 κατεδαφίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα και στη θέση του ανοικοδομήθηκε νέος, μεγαλοπρεπέστερος ναός σε νεοκλασσικό σχέδιο. Ο νέος ναός καταστράφηκε από το φοβερό σεισμό του 1941.Τη θέση του , στον ίδιο χώρο πήρε ο σημερινός μητροπολιτικός ναός της Λάρισας.

 

*ΠΗΓΗ : http://7gym-laris.lar.sch.gr/topos/lar_axilleios.htm 
 =============================================
ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΝΠΙΔ  ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΙΝΩΦΕΛΕΣ ΙΔΡΥΜΑ ΠΕΡΣΕΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ, ΕΝΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΣΑΣ, ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ

ΜΕΡΟΣ Β: ΠΕΜΠΤΗ 15 ΜΑΙΟΥ 2014 : Του Αγίου Αχιλλείου Σήμερα στην Λάρισα.

Του Αγίου Αχιλλείου Σήμερα στην Λάρισα.

ΠΗΓΗ  ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΛΑΡΙΣΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ

 

Η πόλη Γιορτάζει τον προστάτη  και πολιούχο της.

Ο Αγιος Γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στην Καππαδοκία και έλαβε μεγάλη χριστιανική και «θύραθεν»(=εξωχριστιανική) μόρφωση.

Μετά το θάνατο των ευσεβών γονέων του, μοίρασε τη μεγάλη περιουσία τους στους φτωχούς και πήγε στους Αγίους Τόπους. Εκεί έζησε κοντά στον Πανάγιο Τάφο.

Κατόπιν επισκέφτηκε διάφορα ασκητήρια και ασκήθηκε στη νηστεία, στην προσευχή, την αγρυπνία και στις άλλες χριστιανικές αρετές.

Ύστερα πήγε στη Ρώμη και στη Θεσσαλία, όπου κήρυξε το Χριστό και έκανε πολλά θαύματα. Έτσι διαδόθηκε πολύ η φήμη του και όταν χήρευσε ο θρόνος της Λαρίσης, αναδείχτηκε Αρχιεπίσκοπος της.

Η φήμη του προέτρεξε και έφτασε στη Νίκαια της Βιθυνίας, πριν ακόμη πάει εκει ο Αγιος, για να λάβει μέρος στην Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο (325). Γι’ αυτό ο Μέγας Κωνσταντίνος και οι Πατέρες τον υποδέχτηκαν με μεγάλες τιμές. Τέλεσε μάλιστα στη Σύνοδο και θαύμα. Έκανε να αναβλύσει λάδι από μια πέτρα. Όπως αναφέρεται σε χειρόγραφο που βρίσκεται στη Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων ο Αγιος «Τον Θεόν επικαλεσάμενος και έλαιον δι’ ευχής βλύσαι ποιεί». Με πολλή χαρά τότε ο αυτοκράτορας ζήτησε την ευλογία του Αγίου και τον προέπεμψε στη Λάρισα με πλούσια δώρα για ανεγέρσεις ναών και φιλανθρωπίες. Πιθανόν από την εποχή αυτή να ήταν και το Ευαγγέλιο της Κομνηνείου Μονής, που σωζόταν ως το 1853. Ήταν γραμμένο με χρυσά γράμματα σε περγαμηνή και είχε σημειώσεις του Αρχιεπισκόπου Λαρίσης Αχιλλίου Α’.

Το 355 μ.Χ., ύστερα από 35 χρόνια αρχιερατείας του Αγίου στη Λάρισα, ο Θεός του φανέρωσε πως ήρθε η ώρα της εξόδου του από το μάταιο αυτό κόσμο. Κάλεσε τότε όλο τον κλήρο και το λαό, τους το ανακοίνωσε και τους έδωσε παραινέσεις και συμβουλές.

Τον θρήνησαν πολύ και τον κήδεψαν με μεγαλοπρέπεια. Τοποθέτησαν δε το ιερό του λείψανο στη λάρνακα που ο ίδιος είχε κατασκευάσει.

Το χαριτόβρυτο λείψανο του ανέβλυζε μύρο κι έκανε πολλά θαύματα. Αλλά δεν έμεινε για πάντα στη Λάρισα. Το σύλησε το 985/6 ο αποστάτης από τους Βυζαντινούς τσάρος των Βουλγάρων Σαμουήλ και το μετέφερε στα ανάκτορά του, στο μικρό νησάκι των Πρεσπών, που σήμερα φέρει το όνομα του Αγίου Αχιλλίου. Εκεί ανήγειρε προς τιμήν του Αγίου μεγαλοπρεπή ναό ρυθμού Βασιλικής, του οποίου σώζονται τα ερείπια. Ήθελε με την ενέργεια του αυτή ο Σαμουήλ να στερεώσει την κυριαρχία του. Γιατί η κατοχή ιερών λειψάνων ονομαστών Αγίων ήταν ιδιαίτερη τιμή και ευλογία και αποτελούσε πόλο έλξης των χριστιανικών πληθυσμών. Σκόπευε μάλιστα ο Σαμουήλ να μεταφέρει εκεί την Αρχιεπισκοπή Οχρίδος και να την αναδείξει σε Πατριαρχείο. Είχε μεγαλεπήβολα σχέδια, που, αν πετύχαιναν, θα άλλαζαν τον ρουν της ιστορίας, στην περιοχή.

Οι Βυζαντινοί χρονογράφοι του 11ου αιώνα Ιωάννης Σκυλίτσης και Γεώργιος Κεδρηνός εξιστορούν τα σχετικά με την αρπαγή από το Σαμουήλ του ιερού λειψάνου του Αχίου Αχιλλίου. Ο δεύτερος αναφέρει συγκεκριμμένως: «Μετήγαγε δε ( ο Σαμουήλ) και το λείψανον του Αγίου Αχιλλείου επισκόπου Λαρίσης χρηματίσαντος επί Κωνσταντίνου του μεγάλου καν τη μεγάλη και πρώτη Συνόδω παρόντος συν Ρηγίνω Σκοπέλων και Διοδώρω Τρίκκης, και εις Πρέσπαν απέθετο, ένθα ήσαν αυτώ τα βασίλεια, οίκον κάλλιστον και μέγιστον επί τω ονόματι αυτού δομησάμενος».

Αλλά και μετά την αρπαγή του ιερού λειψάνου του Αγίου Αχίλλειου από το Σαμουήλ, ο χριστιανικός λαός της Λαρίσης δεν έπαψε να τιμά τον Πολιούχο του. Τον προστάτη του Αγιο. Και να διαλαλεί τις αριστείες του, τις υψηλές πνευματικές του επιδόσεις, όπως λέει το σχετικό επίγραμμα: «Λαλεί Λάρισα σας αριστείας ξένας, μνήμην έχουσα και θανόντος σου, Πάτερ».

Και είχε ως τόπο αγιάσματος και κέντρο της λατρείας του, ως σημείο αναφοράς του, τον τάφο του Αγίου και τον περικαλλή ναό του. Τον ναό, τον τόσο αγαπητό σε όλους, στον οποίο συναθροίζονταν συνήθως οι επίσκοποι, προκειμένου να εκλέξουν ιεράρχες για τις κενούμενες επισκοπές Θεσσαλίας, όπως αναφέρει ο Κώδικας 1472.

 

Ο Μητροπολιτικός αυτός ναός ήταν το ιδιαίτερο σέβασμα των Λαρισαίων. Το ιερό τους καθίδρυμα. Το κέντρο της θρησκευτικής τους ζωής, που επηρέαζε και την κοινωνική τους. Σ’ αυτόν συνέρχονταν για να λατρεύσουν το Σωτήρα Χριστό και να ζητήσουν τις πρεσβείες του Αγίου σε κάθε δυσκολία και ανάγκη τους. Στις πλημμύρες, στους πολέμους, στους συχνούς σεισμούς που τους ανάγκαζαν να μην υψώνουν μεγάλα οικοδομήματα, στις επιδημίες. Ήταν ιδιαίτερα απειλητική η πανούκλα του 1813 και του 1848, που είχε αναρίθμητα θύματα.

Ακολούθησε δε Ο ναός αυτός την πορεία της πόλης στην ιστορία. Γνώρισε δηλαδή λαμπρές μέρες δόξας και μεγαλείου, αλλά και λεηλασίες και καταστροφές. Και αποτελεί και σήμερα ο ναός αυτός με την τοξότη γέφυρα του «αργυροδίνη» Πηνειού ποταμού από κάτω του το χαρακτηριστικό έμβλημα της πόλης των Λαρισαίων με τη μακριά ιστορία των τεσσάρων χιλιετηρίδων.

Θα μάκραινε πολύ ο λόγος, αν επιχειρούσαμε λεπτομερή εξιστόρηση των περιπετειών του ναού τού Αγίου Αχιλλίου. Γι’ αυτό περιορίζομαι στα εξής: Την εποχή της Φραγκοκρατίας και συγκεκριμένως το 1204, επί Αλεξίου Γ’, εξαιτίας της συγκρούσεως των Φράγκων μεταξύ τους, η Λάρισα ερημώθηκε και μεταβλήθηκε σε ακατοίκητο χωριό, ο δε ναός του Αγίου Αχίλλειου μετατράπηκε σε ορμητήριο ληστών!

Την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας (τουρκοκρατίας) και συγκεκριμένως στις 12 Ιουνίου 1769 ο φανατισμένος τουρκικός όχλος έκαψε και γκρέμισε το Μητροπολιτικό ναό και οι Λαρισαίοι εκκλησιάζονταν επί 25 ολόκληρα χρόνια, ως το 1794, στα γύρω χωριά! Μάλιστα οι Τούρκοι είχαν αποφασίσει να μην ξανακτιστεί ο ναός. Αλλά ύστερα από ενέργειες του Μητροπολίτη Λαρίσης Διονυσίου Καλλιάρχου προς την Πύλη και με εισφορές μεγάλες των Λαρισαίων (40 πουγγιά, δηλ. 18 χιλιάδες γρόσια) εκδόθηκε, στις 26 Φεβρουαρίου 1794, φιρμάνι του Σουλτάνου Σελίμ, που έδινε την άδεια ν’ ανοικοδομηθεί ο ναός. Είναι ενδεικτική του θέματος η ενθύμηση (=σημείωμα), που υπάρχει στην περιήγηση η τοπογραφία της Θετταλίας και Θετταλομαγνησίας του Νικολάου Μάγνητος και έχει ληφθεί από τα χειρόγραφα του Αρχιμανδρίτου Ιακώβου Γυναϊτιδος Βαλβαμά: «1794 Φεβρουαρίου 4 ευγήκε φερμάνι διά την εκκλησίαν της Λαρίσης του Αγίου Αχιλλίου μέσα εις την ΚΠολιν. Και ήλθεν ο Τάταρης μέσα εις την Λάρισαν Φεβρουαρίου 26 ημέρα Δευτέρα και εδιαβάσθη την Πέμπτην εις τας 2 του Μαρτίου». Έτσι ξανακτίστηκε ο ναός. Και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ. Σε 36 ημέρες! Θεμελιώθηκε στις 5 Μαρτίου 1794 και τελείωσε στις 6 Απριλίου (ώρα 9.00 το βράδυ της Μεγ. Παρασκευής). Και το επόμενο βράδυ, του Μεγ. Σαββάτου τελέστηκε εντός του ναού η Λειτουργία της Αναστάσεως προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Διονυσίου Καλλιάρχου. Αξίζει να σημειωθεί, πως για να τελειώσει τόσο γρήγορα ο ναός, εργάστηκαν περισσότεροι από διακόσιοι τεχνίτες βοηθούμενοι αφιλοκοκερδώς από όλους τους Λαρισαίους χριστιανούς. Είχε δε ο ναός και παρεκκλήσιο του Αγίου Βησσαρίωνος.

Στις 12 Ιουνίου 1822 οι Τούρκοι μετέτρεψαν το ναό σε οπλοστάσιο και οι Λαρισαίοι εκκλησιάζονταν στο εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας μέχρις ότου τους Αποδόθηκε και πάλι ο ναός επί Μητροπολίτου Μελετίου Ε ! Τότε μάλιστα ορίστηκε ημέρα εβδομαδιαίας αγοράς η Δευτέρα, αντί της Κυριακής. Έτσι ανανεώθηκε και ισχυροποιήθηκε η από του 1730 απόφαση των Λαρισαίων εμπόρων που όριζε η απόφαση «να φυλάττουν όλας τας Κυριακάς και τας δεσποτικάς εορτάς». Καθιέρωνε δηλαδή την αργία της Κυριακής. Στους μη συμμορφούμενους δε με το συμφωνητικό αυτό, επιβαλλόταν η ποινή να καταβάλλουν στο Ταμείο του ναού του Αγ. Αχιλλίου 50 ασλάνια. Έτσι έγινε πράξη ο λόγος του Απόστολου του σκλαβωμένου Γένους μας Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, για τον οποίο μάλιστα λόγο μαρτύρησε: Να μη γίνονται παζάρια την Κυριακή.

Τον Απρίλιο του 1827 οι Τούρκοι μετέβαλαν πάλι το ναό σε οπλοστάσιο. Αλλά γρήγορα οι χριστιανοί κατόρθωσαν να τους αποδοθεί για τη λατρεία τους, δίνοντας μεγάλες χρηματικές εισφορές στο δικαστή, στους πασάδες και στους μπέηδες.

Όλα αυτά μαρτυρούν την ευσέβεια των Λαρισαίων, οι οποίοι ευλαβούνταν και τιμούσαν ιδιαιτέρως τον Πολιούχο τους Αγιο Αχίλλιο και φρόντιζαν πολύ το ναό του. Και στα χρόνια που υπήρχε ο τάφος με το ιερό λείψανο του Αγίου μέσα του, αλλά και στα κατοπινά. Και διόριζαν ως επιτρόπους του εκπροσώπους των σύντεχνων (γουναράδων, μπακάληδων, ψωμάδων, ραπτάδων και άλλων), όπως συνέβη επί των ημερών του Μητροπολίτου Λαρίσης Μελετίου Ε’.

Το 1965 ανεσκάφη ο δασώδης χώρος πάνω από το ναό από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Νικ. Μουτσόπουλο. Στο διακονικό (τμήμα Ιερού Βήματος), σε συνηθισμένο για ιερά λείψανα χώρο, βρέθηκε τάφος ο οποίος, όπως και ο ναός, κατασκευάσθηκε από Έλληνες τεχνίτες, ίσως τους Λαρισαίους αιχμαλώτους. Το απόγευμα της 14 Μαΐου του 1981, με ελικόπτερο του Στρατού επανακομίσθηκαν τα λείψανα του Αγίου στη λαρισαϊκή γη. Τα υποδέχθηκαν στο χώρο του σταδίου ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Σεραφείμ, πολλοί Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος, όλο το ιερατείο της Μητροπόλεως, πλήθος Λαρισαίων και Θεσσαλών προσκυνητών και οι τοπικές αρχές.

Από τότε τα λείψανα του θαυματουργού Αγίου Αχιλλείου βρίσκονται στον ομώνυμο Μητροπολιτικό Ναό της πόλης μας και η μνήμη του γιορτάζεται με τη μεγαλύτερη επισημότητα κάθε χρόνο στις 15 Μαΐου.

ΠΗΓΗ: http://papaioannou-giannis.net             :

ΛΑΡΙΣΑ 8 ΘΕΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

ΤΟ ΚΟΙΝΩΦΕΛΕΣ ΙΔΡΥΜΑ ΠΕΡΣΕΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ (Κ.Ι.Π.Α.)ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΕΙ  ΤΟΥΣ ΑΝΑΣΥΝΤΑΧΘΕΝΤΕΣ ΠΙΝΑΚΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ 9 ΘΕΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΡΙΜΕΝΑ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΒΕΛΙΚΑΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΑΓΙΑΣ.
Η 7Η ΕΒΑ ΚΑΙ ΤΟ Κ.Ι.Π.Α. έχουν ένα οραματικό και μακροπρόθεσμο σχέδιο για την περιοχή.

Στην αξιολόγηση των υποψηφίων και επιλογή όσων προσλαμβάνονται υπήρξε ένα Πανελλαδικό πρόβλημα. Οι θέσεις των Φυλάκων (Κωδικός 102) ζητούσαν προσόντα τα οποία δεν είχε κανένας από τους υποψηφίους. Εκτός από την ξένη Γλώσσα, για την οποία πολλοί και πολλές είχαν εντυπωσιακά προσόντα, η απαίτηση για έμμισθη προϋπηρεσία  στην φύλαξη ήταν ένα προσόν που κανείς πλην ενός δεν είχαν και αυτός ο ένας δεν είχε τα απαιτούμενα δικαιολογητικά για την ξένη Γλώσσα. Έτσι η θέση 102 έμεινε κενή, και κηρύχθηκε άγονη , πρόκειται δε να επαναπροκηρυχθει.

Ο Πίνακας των "απορριπτέων" (βάρβαρη φράση για την ακαδημαϊκή μου πρακτική και διεθνή εμπειρία) είναι ουσιαστικά πίνακας που αναφέρει ποιοι και σε τι θέση ΔΕΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΘΗΚΑΝ κάποιοι υποψήφιοι επειδή δεν είχαν τα απαιτούμενα δικαιολογητικά.

Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΩΝ ΕΝΣΤΑΣΕΩΝ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΚΑΙ ΛΟΓΩ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΑΣΧΑ  ΟΙ 5 ΕΡΓΑΣΙΜΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΕΧΟΥΝ ΣΑΝ 5η ΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10 ΜΑΙΟΥ 2013.

ΘΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΘΩΣ ΟΛΟΙ ΜΑΣ (ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΠΑ) ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΟΥΜΕΘΑ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΘΟΥΝ ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΡΓΟ.

ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΑΣ  ΣΑΣ ΓΕΜΙΣΟΥΝ ΜΕ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΧΕΙ ΕΝΣΩΜΑΤΩΜΕΝΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΦΥΓΕΙ.....

ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ, ΥΠΟΜΟΝΗ, ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ.

ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ, ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ,,,,

Καθηγητής ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ

9 ΘΕΣΕΙΣ ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΛΑΡΙΣΑΣ

9  ΘΕΣΕΙΣ ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΛΑΡΙΣΑΣ

(Π.Ε. ΛΑΡΙΣΑΣ)

Το Κοινωφελές Ίδρυμα Περσεύς Αθηναίος Ν.Π.Ι.Δ.  Προκηρύσσει τις Κατωθι 9 Θέσεις Κοινωφελούς Απασχόλησης στον Πολιτισμό, στον Νομό Λάρισας. Εκείνοι που θα εργαστούν , θα απασχοληθούν για τις εργασίες της 7^ης Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων στα σημεία που ορίζει η παρακάτω επίσημη προκήρυξη.

Οι Ενδιαφερόμενοι λήγω των αποστάσεων, θα ταχυδρομήσουν Συστημένες τις αιτήσεις τους στην Διεύθυνση ΚΟΙΝΩΦΕΛΕΣ ίδρυμα Περσεύς Αθηναίος  Τ.Κ.. 37003 ΣΚΟΠΕΛΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ (ΓΙΑ Π.Ε. ΛΑΡΙΣΑΣ). Υπ όψιν Εφόρου κ. Κατσάρη.

Οι Αιτήσεις με τα δικαιολογητικά θα ταχυδρομηθούν μεταξύ  15  Φεβρουαρίου και 24 Φεβρουαρίου 2013 (10 Ημερολογιακές μέρες) .  Θα ληφθεί υπ όψιν η σφραγίδα του Ταχυδρομείου και όχι πότε παρελήφθησαν οι φάκελοι.

Πληροφορίες  http://hellinikosanemos.blogspot.gr     στην  Ιστοσελίδα του ΑΣΕΠ  http://www.asep.gr/asep/site/home/Tabs/Edipa+etiseon/foreis/kox.csp   Βεβαιωθείτε ότι  διαλέγετε την αίτηση από τον Αριθμό 3 και τις οδηγίες από τον αριθμό 4 της Σελίδας αυτής του ΑΣΕΠ, γιατί μόνο αυτά τα έντυπα έχουν σχέση με τις θέσεις του Πολιτισμού που σας ενδιαφέρουν.

ΕΝΤΥΠΑ ΚΑΙ ΟΔΗΓΙΕΣ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΣΕ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΠΡΟΚΥΡΗΞΕΙΣ ΘΕΣΕΩΝ.

Έντυπα των αιτήσεων και οδηγίες θα βρείτε στους Δήμους και στη Λάρισα στην υποδοχή του Ξενοδοχείου Μετροπολ  Ρουσβλετ 14  Κοντά στην Κεντρική Πλατεία. (Εδώ θα βρείτε μόνο τα έντυπα από φιλική εξυπηρέτηση της Πρόεδρου των Ξενοδόχων της Λάρισας στο Ίδρυμα μας, χωρίς όμως να είναι δυνατόν να σας δοθούν άλλες πληροφορίες.)

Η ανακοίνωση αυτή αναρτάται και στην Ιστοσελίδα της Ειδικής Υπηρεσίας Πολιτισμού και Τουρισμού http://ep.culture.gr

Πληροφορίες στην εθελόντρια κ. Ραυτοπουλου 210 4599922

Διευκρινιστικά σημειώνεται ότι το Νομικό καθεστώς του Κοινωφελούς Ιδρύματος Περσεύς Αθηναίος ΔΕΝ Είναι Μ.Κ.Ο.

Το Κοινωφελές Ίδρυμα Περσεύς Αθηναίος Ν.Π.Ι.Δ. λειτουργεί από το 2006  Βιβλιοθήκη στη Γλώσσα Σκοπέλου και  στους Σκοπούς του η Θεσσαλία, Ο Πολιτισμός και Ο Περιηγητισμός έχουν σημαντική θέση.