
Οι αποδεκτες πανω απο το γεματο τραπεζι , δεν ειπαν ποτε ευχαριστω στο Θεο, δεν σηκωσαν τα ματια να δουν τον Γαλανο Ουρανο και τον Ηλιο. Αντιθετα Μιζερια και Γκρινια επεσε στην Πολη. Στις παροτρυνσεις να δουν την ομορφια του Ουρανου απαντησαν με θυμο και θληψη, επιμενοντας οτι δεν εχουν αυτα που ειναι απαραιτητα για να χαμογελασουν και με πεισμα επεμειναν στην βαθεια τους απογνωση.
Την Τελευταια φορα, Ο Φλαντανελας δεν ηρθε. Ουτε καν φανηκε. Ακομα και οι σιγουροι συμμαχοι αρχισαν να γινονται ανακολουθοι .
Ο Θεος συνεχισε να στελνει μηνυματα, με ξαφνικους θανατους Ανθρωπων που δεν τους αξιζε. Ο Ανθρωπος της Ιστοριας μας ομως απτοητος. Επιμενει να μην βλεπει τις ευλογιες, να μην βλεπει τα καλα που ηρθαν, να μην αντιλαμβανεται οτι αφου αυτα δεν φτανουν, θα αρχισουν να ακυρωνονται και τα καλα που ηταν σιγουρα να ελθουν.
Ο Γιαννης μου το εστειλε απανω στην ωρα, γιατι εγω καθε πρωι μπορω να δω τον ηλιο και τον γαλανο ουρανο και να πω ευχαριστω Θεε μου. Αλλα ποναω με το οτι αλλοι συνανθρωποι μας δεν το βλεπουν, δεν μπορουν να το δουν, βυθιζομενοι ολο και περισσοτερο σε ενα φαυλο κυκλο θυμου, καταθληψης και πανικου που θα εμποδιζει ολο και περισσοτερο να σηκωσει κανεις τα ματια να δει τον ηλιο.
Αλλα εδω ηρθε ο Γιαννης, και μου εφερε την τελευταια παραγραφο το κειμενου. Και η απαντηση ηρθε και για μενα που μπορω να ειμαι ευτυχισμενος με ηλιο και ουρανο, αλλα και για τους γυρω μου που εχουν παντα την Ελπιδα να τον δουν αυριο το πρωι. Η απαντηση ηταν .....Εκ Θεου
Καθηγητης Ανδρεας Αθηναιος