«ΣΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ – MAKING MOVIES»
Βαθμολογία: 7/10
Μέχρι να φτάσεις, αναρωτιέσαι για το που είναι χωμένο αυτό το θέατρο. Πριν 24 ώρες έβρεχε καταρρακτωδώς για ώρες και ο δρόμος είναι γεμάτος λακκούβες και λάσπες. Οδηγείς «στα σκοτεινά» και απορείς για το αν θα βρεις κόσμο εκτός του θεάτρου. Και τότε έρχεται μία ευχάριστη έκπληξη, που ταράζει τα βολεμένα και τακτοποιημένα 44 χρόνια σου. Κόσμος πολύς περιμένει έξω από το θέατρο κάτω από έναν ουρανό, που φωτίζεται από την πανσέληνο. Κόσμος πολύς βρίσκεται και στο φουαγιέ. Το 80% δε νεαρόκοσμος. Ξαναθυμάσαι τα φοιτητικά σου χρόνια. Τότε που έτρεχες σε μεταμεσονύχτιες παραστάσεις του Κακλέα στο «Παγοποιείο του Φιξ» στην οδό Πατησίων, που γκρέμισε ο Δήμος Αθηναίων προ πολλών ετών επί δημαρχίας Δημήτρη Αβραμόπουλου. Συμπτωματικά ο σκηνοθέτης της παράστασης Θοδωρής Βουρνάς αποκάλυψε ότι σκέφτεται να προγραμματίσει μία μεταμεσονύχτια επίσημη πρεμιέρα της παραγωγής, που – με ανανεωμένη διανομή – ανεβαίνει για τρίτη σεζόν στον Τεχνοχώρο Cartel.
Η παράσταση βασίζεται στο βιβλίο «Bedtime Stories» (2001) του Γιώργου Ηλιόπουλου, που έκτοτε ανέβηκε πολλές φορές σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ο τίτλος του βιβλίου αναφέρεται σε εκείνη την στιγμή λίγο πριν κοιμηθούμε, που οι άμυνες, οι αντιστάσεις και όλοι οι μηχανισμοί που έχουμε αναπτύξει καθώς μεγαλώναμε, υποχωρούν. Το φετινό ανέβασμα υπό τον τίτλο «Στα Σκοτεινά – Making Movies» δανείζεται οκτώ (8) μονολόγους του βιβλίου, οι οποίοι παρουσιάζονται ως σπονδυλωτό έργο, έχοντας σαν κεντρικό άξονα το σεξ και τις διαπροσωπικές σχέσεις. Η αφήγηση ανήκει σε 4 άντρες ηθοποιούς (Λάζαρος Βαρτάνης, Ευθύμης Γεωργόπουλος, Θανάσης Ισιδώρου, Παναγιώτης Νάτσης) με σκούρα πάνινα παπούτσια. Βρίσκονται επί σκηνής σε όλη την διάρκεια της παράστασης και συναγωνίζονται για το καλύτερο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα στα πλαίσια της ευγενούς άμιλλας. Όσο ένας παίζει, κάποιος άλλος αναλαμβάνει με μία κάμερα να δημιουργήσει μία ταινία, φιλμογραφώντας με τον δικό του τρόπο τα επί της σκηνής τεκταινόμενα («making movies»). Ότι τραβά με την κάμερα, αποτυπώνονται σε ένα πανί στα αριστερά της σκηνής.
Ο Λάζαρος Βαρτάνης έχει εξελιχθεί από την εποχή, που έπαιζε στο θέατρο Επί Κολωνώ και ωριμότερος πια, γοητεύει με το παίξιμό του. Ο Ευθύμης Γεωργόπουλος έχει μια ωραία εμφάνιση, που σε αποσπά στην αρχή από τον ρόλο, που υποδύεται. Μόλις τον συνηθίσεις όμως, απολαμβάνεις την υποκριτική του, η οποία έχει ακόμα αρκετά περιθώρια βελτίωσης. Ο Θανάσης Ισιδώρου είναι μια ενδιαφέρουσα φιγούρα, που πάσχιζες να δεις τα μάτια του, που κακώς έκρυβε κάτω από την φροντισμένη του κουπ. Πιο πειστικός στις χιουμοριστικές σκηνές στάθηκε όλων ο Παναγιώτης Νάτσης, παλαιότερος συνεργάτης του σκηνοθέτη, ο οποίος θα μπορούσε να δίνει λιγότερη έμφαση στην φωνή του, αφού την «μπασάρει» χωρίς λόγο. Είναι καλός ηθοποιός με δουλεμένα μέσα. Δεν χρειάζεται να πέφτει σε παγίδες μεγαλύτερων σε ηλικία συναδέλφων του. Επίσης έκανε τα πιο ενδιαφέροντα πλάνα με την κάμερα.
Βοηθός Σκηνοθέτη: Λυδία Τριγώνη. Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη. Σκηνογράφος: Σοφία Λεγάτου. Μουσική: Σωτήρης Καστάνης. Φωτογραφία promo/artwork: Γιώργος Γιαννίμπας.
